Podsumowanie 1/2013

Portugalia. Alferrarede

Kto był zainteresowany ten wie, że ten wyjazd rozpoczął się nie typowo. Zamiast wsiąść do Kurwidołka wsiadłam do taxówki, a następnie pofrunełam w przestworza, aby odebrać mojego bolida od lekarza. Po kilkunastu godzinach jazdy taxówkami i latania samolotami dotarłam do serwisu Fiata w Cáceres. Niestety, trafiłam na sjestę i 1,5h musiałem kwitnąć pod drzwiami. Ale co mnie nie zabije to mnie wzmocni, jakoś to przeżyłam i samochód odebrałam już bez problemu. Stamtąd pojechałam pod Macka i tam na parkingu spędziłem 3 dni w oczekiwaniu na jakiś kurs. Ten się trafił dopiero w sobotę, w Portugalskim Alferrarede, gdzie po kilku godzinach czekania załadowali mnie do Bosh'a w Mirkowie koło Wrocławia. Czekanie na załadunek nie było jakoś męczące i uciążliwe biorąc pod uwagę, że Portugalska zima w tym dniu była bardzo piękna. Kilkanaście °C, słońce przebijające się przez chmury i generalnie zieleń, której brakuje w tym czasie w naszej strefie klimatycznej łagodziły zdenerwowanie przedłużającym się czasem do załadunku. Koniec końców załadowali mnie i pognałam do Polski.

Hiszpania. N-521

Powiem tylko, że nie jest zbyt miłe i przyjemne przemieszczanie się z ciepłego kraju do zimnego. W drugą stronę to nawet jest fajne, ale przemieścić się z ciepełka do totalnego zimna nie jest chyba przyjemne dla nikogo. Z Mirkowa pojechałam do Jeleniej Góry załadować się na GB do Solihull, gdzie też była akcja "towar nie jest gotowy, musisz czekać" a później jazda przez zaśnieżone polskie landówki aż do A4. Z Anglii podjechałam na Walię aby w Gellihaf załadować się na Drezno a w Pucklechurch doładowali mi ładunek do Świdnika :) Kocham powroty do kraju, nawet jeśli są po kilku dniach jazdy za granicą. Jazda po PL ma swoją specyfikę, która ciągle mnie intryguje... do której cały czas mnie ciągnie, w dalszym ciągu są rejony naszego pięknego kraju, w których jeszcze nie byłam, a bardzo chciałabym je zwiedzić, zobaczyć...

Po rozładunku w Świdniku dostałam info, że następnego dnia mam mieć jakiś ładunek w cztery miejsca na Węgrzech. Sprawa wyglądała w ten sposób, że ktoś zebrał cztery ładunki w Polsce i w Radomiu miał być przeładunek. Szkoda tylko, że zamiast o 10 rano jak to było zaplanowane samochód przyjechał o 2 w nocy, 16h później. Niektórzy, nie związani z transportem może wiedzą, a jak nie wiedzą to powinni się dowiedzieć, że jest to zawód w którym niewiele wychodzi z planowania. Rzadko kiedy zdarza się, aby wszystko szło pięknie tak jak sobie wstępnie założymy, jest za dużo zmiennych które nie zależą od kierowcy. Pół biedy, że chłopaki w liczbie 3 sami zajęli się przeładunkiem i bardzo dobrze, bo było -kilkanaście °C, mi pozostało tylko pozapinać plandekę i ruszać powoli.

Polska. DK 7, E 77

Daleko nie ujechałam, bo po prostu poszłam spać, była to niedziela więc stwierdziłam, że mogę sobie spokojnie pozwolić na odpoczynek, a rano ruszyć dalej do "Madziarów". W poniedziałek rozładowałam wszystko nie bez problemów, niestety całkowity brak znajomości języka węgierskiego trochę utrudniał mi szybkie zrzucenie towaru, ale ja bym nie dała rady? ;) :D Następnego dnia załadunek do Hiszpanii, dokładnie do Almussafes, pod Vallencią :) Nie muszę pisać jak działają na mnie infosy, z których dowiaduje się, że jadę do Hiszpanii :) Załadunek odbył się sprawnie i tuż nad ranem wyruszyłam w długą podróż. Wszystko byłoby super, gdyby nie wichury, które w tym czasie panoszyły się nad Hiszpanią. Kurwidołkiem rzucało po drodze, ale daliśmy radę pomimo kilku sytuacji kiedy myślałam, że będziemy leżeć na boku, udało się. Niestety, kilku ciężarówkom ta sztuka się nie udała i musiały uznać wyższość siły wiatru kładąc się boku. Dziwne, że ciężarówka, która leży na boku jest już bezpieczna, żaden europejski wiatr  jej nie ruszy. Żarty żartami, ale na prawdę poważnie to wyglądało i nie będę ukrywała, były momenty kiedy myślałam że to już koniec... Na miejscu okazało się, że również z Węgier, ale z innego miejsca przyjechał Robert - drajwer z firmy, w której jeżdżę. Wspólna kawa, ploty itp. i dalej trzeba zapieprzać.

Francja. A 63, E 5, E 70

Załadunek w Ibi do Hannoveru popsuł mi humor no ale jak się chce mieć kasiorkę to trzeba śmigać. Przede mną znowu utarczki z wiatrem, ale i tym razem dałam radę, dojechałam do hitlerowa, rozładowałam się i spędziłam weekend na Garbsenie. Wydaje mi się, że około 80% wszystkich samochodów, którym tam przyszło spędzać weekend pochodziły z PL więc jakoś ten czas szybko zleciał ;) W poniedziałek, 2013.01.28 załadowałam się w Goslar do Gorzowa Wielkopolskiego :) Znowu Polska i znowu uśmiech na twarzy, który szybko się zmazał, kiedy dowiedziałam się, że z Gorzowa wracam do Goslar. Czekała mnie jazda na kółku. Generalnie mogę robić kółka, wszędzie ale nie po D. Nie wiem za jakie grzechy dostałam taką karę, Majki jest świadomy że choruję na samą myśl przejazdu przez D, a tu taki zonk z jego strony :/ ale przecież nie powiem mu (póki co), że nie pojadę. Grzecznie podjechałam na załadunek, kolejny raz wysłuchałam, że w Niemczech rozmawia się po niemiecku tyle tylko, że pierwszy raz usłyszałam to od Helgi... Nóż w kieszeni się otworzył i tyle :/ Jako, że załadunek był po południu, do Polski wjechałam już po zmroku, a na miejsce dojechałam... bez tylnego oświetlenia. Na firmie zrzuciłam towar i załadowali mi na powrót puste boxy co w efekcie okazało się niezbyt przemyślanym posunięciem. Nie wiem czy Majki mówił mi prawdę, że nie ma innego samochodu czy po prostu nie zdawał sobie sprawy z powagi sytuacji, że jazda po Niemczech bez oświetlenia, w razie ewentualnej kontroli grozi ciężkim więzieniem, a na sam koniec ścianą śmierci. Na nieszczęście dodatkowo padła jedna z żarówek z przodu i stwierdziłam, że nie pojadę dalej. Nie, bo nie i 🍆. Nie mam zamiaru zrobić sobie lub komuś krzywdy. Zjechałam na stacje i poszłam spać wcześniej uświadamiając Bossa jak się sprawy mają, że ruszę rano jak będzie na tyle jasno, że będzie możliwa jazda, a ten chcąc nie chcąc musiał się na to zgodzić :D Do granicy PL/D miałam 30 km więc rano jak tylko zrobiło się widno ruszyłam przed siebie, a od granicy śmignełam już bez świateł. W Niemczech nie ma całodobowego nakazu jazdy na światłach więc mogłam sobie na to pozwolić, skoro sami Niemcy tak jeżdżą to dlaczego ja nie mogę ;) Po rozładunku w Goslar zadzwoniłam do assistance i czekałam na lawetę. Na nic zdało się tłumaczenie, że samochód jest na chodzie, miałam czekać na lawetę i koniec dyskusji. Kierowca lawety był trochę mądrzejszy aczkolwiek znał tylko jeden język, ojczysty więc pojechałam za nim do serwisu który był oddalony około 2-3 km od miejsca gdzie stałam. Dobrze, że ten kierowca nie zostawił mnie pod tym serwisem bo okazało się, że obsługa również zna tylko jeden język... Oczywiście jak to Niemcy, wykazali się pełnym zapałem, aby usterkę usunąć od razu. Ja stałam z boku i marzłem niemiłosiernie, ale przynajmniej miałam ubaw kiedy biegali z miernikiem, podpinali komputer czy nawet sprawdzali czy akumulator nie jest zbyt luźny :) Po 2 godzinach stwierdzili, że samochód musi zostać u nich przynajmniej 2-3 dni a ja zamówiłam sobie pobyt w hotelu poprzez assistance :) Po 3 dniach odebrałam Fiacika, światła wszystkie działały dzięki... nowej manetce od świateł. Przynajmniej tak się wydawało mądrym gebelsom. Tak im się tylko wydawało, bo na drugi dzień światła znowu zgasły :) Zapalały się na 2-3 sekundy i gasły więc usterka dalej nie była usunięta. Dobrze, że miałam wolny weekend i pogoda dopisała bo sama zabawiłam się w serwisanta i dałam radę, w sumie połowicznie, ale doszłam do tego, że jest zwarcie które powoduje podświetlenie tablicy rejestracyjnej. Wyciągnełam żarówki i wszystko było ok :) :D ...przez tydzień. Po tygodniu znowu wszystko z tyłu zgasło. Miałam tylko kierunki, stopy, przeciwmgielne i wsteczne. Nic więcej. Nie miało też kiedy zgasnąć, jak by nie mogło się zepsuć 200km dalej już we Francji. Nie, złośliwość tego samochodu przekracza granice i nawet zaczełam się zastanawiać czy on tego nie robi celowo, żeby bardziej mnie... zdenerwować. Jechałam załadowana do Blagnac we Francji, byłam na A8 a przede mną jeszcze do śmigniecia A5, aż nagle zgasły obrysówki, które dość mocno świecą mi w lusterkach. Zjechałam na dzikusa i myślę co tu zrobić, Majki mi pisze że nie ma innego samochodu (znowu), a towar jest na już. Stwierdziłam …kij, za ewentualne mandaty on zapłaci. Udało mi się włączyć na stałe obrysówki i pognałam przed siebie, aby tylko jak najszybciej wyjechać z kraju wroga. Udało się, kolejny raz udało się przejechać przez Niemcy, w stresie, ale się udało.

Francja. D 994

Niestety nie był to koniec problemów. Już we Francji poszłam się zdrzemnąć, a kiedy się obudziłam przede mną było biało. Zima zimą, w sumie cały dzień lekko prószył śnieg, ale to co się działo w tej chwili to była tragedia. Śnieżne oberwanie chmury można powiedzieć. W takich warunkach przyszło mi jechać, szybki sms do szefa o warunkach na drodze i jazda. Na miejsce, do Airbus'a w Blagnac przyjechałam 7 godzin po czasie. Rewelacja, ale nie, żebym się tym przejęła, byłam już tak zła na samochód, na Majkiego i takie inne, że nawet się tym nie zmartwiłam. Ani mnie to grzało, ani ziębiło, że ktoś tyle czasu czekał na towar... Stwierdziłam, że nawet palcem nie ruszę przy tych światłach, nie interesuje mnie czy ten samochód dojedzie do Polski czy nie, zawsze pozostawała opcja samolotu... Weekend spędziłam bezstresowo pod McDonaldem i we wtorek ruszyłam do Villemur-sur-Tarn gdzie miałam być ładowana do Hamburga. Jakby nie patrzeć Hamburg nie leży w Polsce a ja już 5 tydzień w trasie byłam więc moje wqrwienie sięgało zenitu, ale zawsze to bliżej domu. W Hamburgu postałam 2 dni w oczekiwaniu na cokolwiek do Polski i się nie doczekałam. Majki wtedy okazał chyba, po raz pierwszy, ludzkie serce i pozwolił zjechać na pusto do domu ale... ja dalej nie miałam świateł z tyłu!!! Długo myślałam czy czekać do rana czy robić przypał i bić na Szczecin ;) Zrobiłam przypał i dojechałam, ale mogę mówić o wielkim szczęściu. Na zjeździe z A20 na A11 stał patrol Polizei i nie wiem czy było im za zimno, czy stali tam tylko, żeby sobie postać, czy może nie zauważyli, że nie mam świateł, ale nie rzucili się za mną jak głodne psy. Przez kilka następnych kilometrów więcej patrzyłam w lusterka, niż przed siebie. Nie wiem właściwie po co, bo jakby za mną ruszyli, to i tak byłoby  pozamiatane.

Reasumując, wyjazd trwał 5,5 tygodnia, zrobiłam 21.252km co jak na tak długi okres czasu jest marnym wynikiem. Na tym zakończę tego posta, bo bardzo się powstrzymuję, żeby nie napisać więcej obraźliwych rzeczy. Pozdrawiam :)

Kilka zdjęć na osłodę życia w zimowe wieczory...

Hiszpania. A-7, CV-40

Hiszpania. A-7. Agullent

Hiszpania. A-7, CV-40. Canals

Hiszpania. A-7. Beneixida

Hiszpania. A-7. Castello de la Plana

Francja. A 75

Francja. A 75

Francja. A 75

Francja. Millau

Francja. Seilh

Polska. DK 7, E 77

Polska. DK 7, E 77

Polska. DK 7, E 77

Polska. Kraków

Polska. DK 7, E 77

Polska. DK 7, E 77